Het zal je maar gebeuren… Je bent kerngezond, maar door een ongeluk, tumor of hersenbloeding moet je opeens leven met niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Het NAH-team van Eigenz Rotterdam, staat zulke cliënten bij als ze de draad van hun leven weer proberen op te pakken. Welke ondersteuning ze krijgen, vertellen Tanja Wevers en Saskia Weerts.
Enkele collega’s van Eigenz Rotterdam zijn zich een paar jaar geleden gaan specialiseren in niet-aangeboren hersenletsel. Saskia: “Het lijkt soms een wat onzichtbare groep, doordat hun beperking niet altijd zichtbaar is voor de omgeving. Terwijl NAH erg ingrijpend is. Bij een nieuwe cliënt gaan we altijd eerst kennismaken en inventariseren we welke zorgbehoefte er is. Vaak hebben ze hulp nodig met plannen en organiseren. Dan maken we bijvoorbeeld samen een weekindeling. Daarnaast is gebrek aan energie een grote uitdaging. Door bepaalde strategieën aan te leren, kunnen ze daar beter mee omgaan.”
Verdriet en rouw
Tanja vult aan: “We leren ze ook te accepteren dat er een nieuwe situatie is ontstaan. Daar komt veel verdriet en rouw bij kijken, want hun hele toekomst ligt in duigen. Verder kunnen mensen met NAH veranderen. Ze worden bijvoorbeeld emotioneler of juist apathisch. Hebben ze een partner, dan kan de intimiteit opeens verdwenen zijn, waardoor verwijdering ontstaat. Hoe ga je daarmee om? We gaan soms ook mee naar een bezoek aan de arts of gesprek met de gemeente, om de situatie waarin ze zitten te verduidelijken. Het kan een goed idee lijken om iemand vrijwilligerswerk te laten doen, maar soms durven deze cliënten amper alleen naar buiten.”
Meer aandacht voor NAH
Tanja, Saskia en hun collega’s volgen geregeld trainingen, om zelf bij te leren. “Zo hebben we laatst nog een cursus rouw en verlies gedaan en binnenkort een coaching-training. We vinden het belangrijk dat er meer aandacht komt voor deze groep, omdat de impact op iemands leven en zijn naasten enorm groot is. Daarom pleiten we ervoor dat de partner ook zorg krijgt. En realiseer je: het kan iedereen overkomen! Meer dagbesteding voor deze groep zou mooi zijn, net als een ontmoetingsplek voor jongeren met NAH of een lotgenotengroep voor partners. Kortom, er valt nog een wereld te winnen.”